پیدایش زمین را به زمانی در حدود 4 تا 5 میلیارد سال پیش نسبت می دهند  در خصوص چگونگی پیدایش زمین و منظومه شمسی تا کنون فرضیات و نظریه های مختلفی بیان گردیده که می توان کلیه فرضیه هایی را که در این مورد بیان گردیده به دو دسته تقسیم کرد.

الف- بر اساس برخی فرضیه ها، منظومه شمسی در نتیجه تحول یک سیستم اولیه واحد به وجود آمده است که آنها را فرضیه منفرد میگویند.

ب- برطبق تعداد دیگری از نظریه ها منظومه شمسی در نتیجه تاثیر و برخوردخورشید با یکی از اجرام آسمانی دیگر تشکیل یافته است  این دسته از فرضیه ها را فرضیه های دوتایی نام نهاده اند فرضیه های دوتایی تشکیل منظومه شمسی  تا نیمه اول قرن بیستم طرفداران زیادی داشت ولی به تدریج اهمیت خود را از دست داده و بیشتر فرضیه ها منفرد مورد توجه نظریه پردازان قرار گرفته، در بین این فرضیه ها تئوری کانت تئوری لاپلاس منطقی تر به نظر میرسد.

تئوری کانت:

در سال 1755  کانت تئوری خود را در مورد پیدایشزمین چنین بیان نمود، خورشید امروزی در مراحل اولیه خود،در مرکز توده ای از گاز  و ذرات ریز جامدی قرار داشته که آن را نبولا می نمامند نبولا در اثر نیروی جاذبه در حول خورشید در حرکت بوده است . در اثر این گردش و همچنین برخورد ذرات به یکدیگر، نبولا به صورت توده ای مدور در می آید . به مرور زمان قطعاتی از نبولا جدا شده و به دور آن شروع به گردش می کند هر یک از این قطعات در نتیجه سرد شدن تدریجی، سیاره ای از منظومه شمسی را تشکیل داده اند، که زمین هم یکی از آنها بود.

نوشته شده توسط غلامرضا آریان در شنبه دوازدهم مرداد ۱۳۹۲ |