صفات کلماتی هستند که کیفیت و چگونگی افراد، اشیاء، مکانها و ... را بیان می‌کنند. صفت تنها یک حالت دارد؛ یعنی اینکه با اسم مفرد یا جمع، مذکر یا مؤنث بطور یکسان بکار می‌رود:

• a young man/woman

• young men/women

اما تنها موارد استثناء، صفات this و that می‌باشند که پیش از اسامی جمع به these وthose تبدیل می‌شوند:

this book - those books,  that boy - those boys

مکان صفات

صفت‌ها می‌توانند در موقعیت‌ها و جاهای مختلفی در یک جمله ظاهر شوند که در زیر به مهمترین این موقعیت‌ها اشاره می‌شود:

1- قبل از یک اسم:

a good man, an old car, the green carpet

گاهی بیش از یک صفت، اسمی را توصیف می‌کنند:

a good young man,  the beautiful green carpet

2- پس از فعل be:

• You are beautiful. ((شما زیبا هستید.

• She is fat. ((او چاق است.

• The bus is late. ((اتوبوس تاخیر دارد.

بجز فعل be، افعال دیگری نیز مانند seem، look، become و stay می‌توانند قبل از صفت قرار بگیرند:

• It looks interesting. (جالب به نظر می‌رسد.)

• It is becoming sunny. (هوا دارد آفتابی می‌شود.)

•  

3- پس از the، که در این صورت کلمه اصلی یک عبارت اسمی محسوب می‌شود:

• the young جوانان

• the old پیران

• the dead مردگان

• the English انگلیسی‌ها

(برای کسب اطلاعات بیشتر به موارد کاربرد حرف تعريف معين (the) مراجعه کنید.)

4- بعد از برخی افعال، یک صفت می‌تواند به دنبال مفعول بیاید:

ترتیب صفات

می‌دانیم که صفت‌ها معمولاً قبل از اسم می‌آیند، اما اگر بیش از یک صفت اسمی را توصیف کنند، در اینصورت صفتها معمولاً به ترتیب خاصی قرار می‌گیرند. هر چند ترتیب قرار گیری صفت‌ها پیش از یک اسم همیشه ثابت نیست، اما جدول زیر به شما کمک می‌کند تا نحوه‌ی جاگیری کلی آنها را یاد بگیرید:

نوشته شده توسط غلامرضا آریان در پنجشنبه دوازدهم مهر ۱۳۹۷ |

افعال کمکی یا معین (auxiliary verbs) معمولاً قبل از یک فعل دیگر (فعل اصلی) در جمله قرار می‌گیرند و کارشان کمک به فعل اصلی جمله در تشکیل عبارات فعلی می‌باشد.

افعال کمکی را می‌توان به دو دسته تقسیم نمود:
 

ویژگیهای افعال کمکی

الف) افعال کمکی اصلی

حالت سوم شخص مفرد (-s form)، گذشته ساده و اسم مفعول (قسمت سوم فعل) آنها نامنظم (بی قاعده) است:
 

ب) افعال کمکی وجهی

1- در حالت سوم شخص مفرد (بر خلاف افعال معمولی) -s نمی‌گیرند:

• She can play the piano quite well. (not: She cans ...) 
   

• He must work harder. (not: He musts ...)

2- در جملات پرسشی و منفی، از فعل کمکی دیگری استفاده نمی‌کنند:

• What would you buy if you won the lottery?
  (not: What did you would buy ...)

3- هیچگاه to بعد از آنها قرار نمی‌گیرد (به استثنای ought to و used to):

• You should phone the police immediately. (not: you should to phone ...) 
   

4- هیچگاه -ed یا -ing نمی‌گیرند:

 musting, musted

5- هیچگاه با همدیگر به کار برده نمی‌شوند:

• I might could wash the car.

قابلیت های مختلف افعال کمکی

1- برای منفی کردن یک جمله کافی است پس از فعل کمکی، not اضافه کنید و یا از حالت مخفف آن استفاده کنید:

 She will come → She will not (won't) come.

2- برای پرسشی کردن یک جمله، فعل کمکی را قبل از فاعل جمله قرار دهید:

 She will come → Will she come?

3- گاهی می‌توان فعل اصلی پس از فعل کمکی را حذف کرد به شرط آنکه معنی آن (با توجه به شرایط) واضح باشد:

• 'Will she come tonight?' 'No, she can't.' (='she can't come.') 
   

• 'I've never been to China. Have you?'
   

نوشته شده توسط غلامرضا آریان در پنجشنبه دوازدهم مهر ۱۳۹۷ |

افعال کمکی یا معین (auxiliary verbs) معمولاً قبل از یک فعل دیگر (فعل اصلی) در جمله قرار می‌گیرند و کارشان کمک به فعل اصلی جمله در تشکیل عبارات فعلی می‌باشد.

افعال کمکی را می‌توان به دو دسته تقسیم نمود:
 

ویژگیهای افعال کمکی

الف) افعال کمکی اصلی

حالت سوم شخص مفرد (-s form)، گذشته ساده و اسم مفعول (قسمت سوم فعل) آنها نامنظم (بی قاعده) است:
 

ب) افعال کمکی وجهی

1- در حالت سوم شخص مفرد (بر خلاف افعال معمولی) -s نمی‌گیرند:

• She can play the piano quite well. (not: She cans ...) 
   

• He must work harder. (not: He musts ...)

2- در جملات پرسشی و منفی، از فعل کمکی دیگری استفاده نمی‌کنند:

• What would you buy if you won the lottery?
  (not: What did you would buy ...)

3- هیچگاه to بعد از آنها قرار نمی‌گیرد (به استثنای ought to و used to):

• You should phone the police immediately. (not: you should to phone ...) 
   

4- هیچگاه -ed یا -ing نمی‌گیرند:

 musting, musted

5- هیچگاه با همدیگر به کار برده نمی‌شوند:

• I might could wash the car.

قابلیت های مختلف افعال کمکی

1- برای منفی کردن یک جمله کافی است پس از فعل کمکی، not اضافه کنید و یا از حالت مخفف آن استفاده کنید:

 She will come → She will not (won't) come.

2- برای پرسشی کردن یک جمله، فعل کمکی را قبل از فاعل جمله قرار دهید:

 She will come → Will she come?

3- گاهی می‌توان فعل اصلی پس از فعل کمکی را حذف کرد به شرط آنکه معنی آن (با توجه به شرایط) واضح باشد:

• 'Will she come tonight?' 'No, she can't.' (='she can't come.') 
   

• 'I've never been to China. Have you?'
   

نوشته شده توسط غلامرضا آریان در پنجشنبه دوازدهم مهر ۱۳۹۷ |

اسمها

اسم‌ها گسترده‌ترين اقسام کلمات را تشکيل مي‌دهند. بطور کلی‌ در زبان انگليسی‌ مي‌توان اسامی‌ را در دو دسته طبقه‌بندی‌ کرد: اسامی‌ قابل شمارش و اسامی‌ غير قابل شمارش:

اسامی‌ قابل شمارش آن دسته از اسامی‌ هستند که می‌توانند شمرده شوند. اين بدين معنی‌ است که مي‌تواند بيش از يکی‌ از آنها وجود داشته باشد.

اسامی‌ غير قابل شمارش اسامی‌ هستند که قابل شمردن نيستند (مانند water يا آب). اين اسامی‌ تنها بصورت مفرد بکار می‌روند و حالت جمع ندارند.

چند مثال

1- اسامی‌ قابل شمارش:

2- اسامی‌ غير قابل شمارش:

ويژگيهای‌ اسامی‌ قابل شمارش و غير قابل شمارش

اسمهای‌ قابل شمارش:

1- مي‌توانند به دنبال an، a يا one بيايند.

2- مي‌توانند به دنبال these، few، many و those بيايند.

3- مي‌توانند به دنبال يک عدد (مثلاً two ،three و ...) بيايند.

مثال:

اسمهای‌ غير قابل شمارش:

1- نمي‌توانند با حروف تعريف نامعين (a و an) بکار روند، بلکه بايد با some مورد استفاده قرار بگيرند.

2- مي‌توانند به دنبال much و little بيايند.

3- به راحتی‌ می‌توانند به دنبال اصطلاحاتی‌ از قبيل most of the، all of the، all the وhalf the بيايند.

مثال:

1- می تـوان بسيـاری‌ از اسم های غير قابل شمارش را بـا استفـاده از بعضی کلمات و عبارات، به قابل شمارش تبديل کرد. از جمله می‌توان به
 a piece of ، a bit of ، a little bit of،‌ pieces of و bits of اشاره کرد:

• I bought a piece of furniture at the market.

• I want to give you two bits of advice.

2- لغت news مانند يک اسم جمع به نظر مي‌رسد، ولی در حقيقت يک اسم مفرد غير قابل شمارش است:

• There is no important news in the newspapers.

•  

  جمع

  بيشتر اسمها قابل شمارش هستند و می‌توانند به صورت جمع درآيند. معمولاً برای‌ اينکه يک اسم مفرد به صورت جمع درآيد، يک -s به انتهای‌ آن اضافه می‌کنيم:

  cat, cats
  face, faces
  boy, boys

  ولی‌ آن دسته از اسامی‌ که به ch، x، z، s يا sh ختم می‌شوند، -es می‌گيرند:

  bus, buses
  box, boxes
  brush, brushes
  watch, watches

  در ضمن اسمهايی‌ کـه به يک حرف بي‌صدا و y ختم می‌شوند، y را حذف کرده و به جای‌ آن ies می‌گذاريم:

  baby, babies
  country, countries
  fly, flies
  try, tries

  اسامی‌ جمع بی‌قاعده

  1- بعضی‌ از اسمها را با تغيير حروف صدادار آنها، به حالت جمع در می‌آوريم:
  
   

  مفرد	→	جمع
  man	→	men	مرد(ها)
  woman	→	women	زن‌(ها)
  mouse	→	mice	موش(ها)
  foot	→	feet	پا(ها)
  tooth	→	teeth	دندان(ها)
  goose	→	geese	غاز(ها)

  2- بسياری‌ از اسمهايی‌ که به -f يا -fe ختم می‌شوند، هنگام جمع اين -f يا -fe به -vesتبديل می‌شود:
   

  calf	→	calves	گوساله(ها)
  half	→	halves	نيمه‌(ها)
  knife	→	knives	چاقو(ها)
  leaf	→	leaves	برگ(ها)
  life	→	lives	جان(ها)
  loaf	→	loaves	قرص(های‌) نان
  shelf	→	shelves	قفسه(ها)
  thief	→	thieves	دزد(ها)
  wife	→	wives	همسر(ها)
  wolf	→	wolves	گرگ(ها)

  3- اسم بعضی‌ از حيوانات در حالت جمع هيچ تغييری‌ نمی‌کند:

  deer     آهو(ها)
  sheep  گوسفند(ها)
  fish  ماهی‌(ها)

  و نيز آن دسته از اسامی‌ مليتها که به -ese يا -ss ختم می‌شوند:
   

  a Chinese	يک چينی‌	→	two Chinese	دو چينی‌
  one Swiss	يک سوييسی‌	→	some Swiss	چند سوييسی‌

  همچنين آن دسته از اسامی‌ که به اعداد و مقياسها اشاره مي‌کنند، هنگاميکه بعد از يک عدد و ... واقع می‌شوند:

  two hundred
  three dozen

  4- بسياری‌ از اسمهايی‌ که ريشه خارجی‌ دارند (مثلاً لاتين، فرانسه يا يونانی‌)، گاهی‌ حالت جمع خود را حفظ می‌کنند:
   

  cactus	→	cacti/cactuses
  octopus	→	octopi/octopuses
  syllabus	→	syllabi/syllabuses
  alga	→	algae
  larva	→	larvae
  nebula	→	nebulae
  index	→	indices/indexes
  analysis	→	analyses
  thesis	→	theses
  phenomenon	→	phenomena

   

  حالت ملكی‌

  اسمها دارای‌ يك حالت ملكی‌ می‌باشند كه در آن به اسمهای‌ مفرد (و نيز اسامی‌ جمعی‌ كه به s ختم نمي‌شوند) 's و به اسامی‌ جمع -' (يک آپاستروف) اضافه می‌شود:

  • my daughter's room  اتاق دخترم
    my daughters' room  اتاق دخترهايم

  • men's clothes  لباسهای‌ مردانه

  • your friend's new car  ماشين جديد دوستتان

  • the boy's teacher  معلم آن پسر

  • the students' hostel  خوابگاه دانشجويان

  حالت ملکی‌ را اغلب به صورت ديگری‌ هم می‌توان بيان کرد: (قاعده: X's Y= the Y of X)

  my daughters' room = the room of my daughters
  the ship's side = the side of the ship

  اما بهتر است آنجا که صحبت از انسان، گروههای‌ انسانی‌ (مانند دولتها، کميته‌ها، هيئتها و...)، کشورها، حيوانات و... به ميان می‌آيد از همان ساختار X's Y استفاده شود.

   

نوشته شده توسط غلامرضا آریان در پنجشنبه دوازدهم مهر ۱۳۹۷ |

ضمير کلمه‌ای دستوری يا گرامری است که جانشين يک اسم يا عبارت اسمی می‌شود. ضميرها انواع مختلفی دارند که مهمترين آنها عبارتند از: ضماير فاعلی، مفعولی، ملکی، انعکاسی، اشاره‌ای، نامعين، نسبی و سؤالی که از اين ميان ضماير فاعلی، مفعولی ملکی و انعکاسی جزو ضماير شخصی به حساب می‌آيند.

• ضماير فاعلي

• ضماير مفعولي

• ضماير ملكي و صفات ملكي

• ضماير انعكاسي

• ضماير ديگر

ضماير فاعلی

1- همه ضماير شخصی (فاعلی، مفعولی و...) به استثناء it در مورد انسان به کار گرفته می‌شوند. (they هم می‌تواند به انسان و هم به اشياء اشاره کند.)

2- ضمير I هميشه بصورت بزرگ نوشته می‌شود، حتی اگر در وسط يک جمله بکار گرفته شود:

• Am I right?

•  

  ضماير مفعولی

  فاعل	→	مفعول
  I	→	me
  you	→	you
  he	→	him
  she	→	her
  it	→	it
  we	→	us
  they	→	them

  اگر چه اين ضماير را ضماير مفعولی می‌ناميم، اما آنها به جز در جای مفعول در هر جای ديگری هم می‌توانند قرار بگيرند، مثلاً بعد از فعل يا بعد از يک حرف اضافه:

  • Our teacher was angry with us. (معلممان از دست ما عصبانی بود.)
     

  • Give me a ring tomorrow. (فردا به من زنگ بزن.)
     

  • When he comes in, please tell him I phoned. 
    (هر وقت آمد، لطفاً به او بگوييد که من زنگ زدم.)
     

  • I'm older than you. (من از تو بزرگترم.)
     

  • 'I'm hungry.'  'Me too.' («من گرسنه‌ام.»  «من هم همينطور.»)

  •  

    هنگاميکه از ضماير شخصی به همراه and استفاده می‌کنيم، مؤدبانه‌تر اين است که ضماير I و we را بعد از اسامی و ضماير ديگر بکار ببريم:

    you and I,  my father and I,  them and us

    همچنين you را بايد قبل از اسامی و ضماير ديگر به کار برد:

    you and your wife,  you and her

     

    ضماير ملكی و صفات ملكی

    ضماير ملكی و صفات ملكی نشان می‌دهند که چه چيزی به چه کسی تعلق دارد.

     

    	(I)	(you)	(he)	(she)	(it)	(we)	(they)
    صفات ملکی	my	your	his	her	its	our	their
    ضماير ملکی	mine	yours	his	hers	-	ours	theirs

     

    توجه داشته باشيد که صفات ملکی هميشه قبل از يک اسم می‌آيند (به همين دليل صفت ناميده می‌شوند) ولی ضمير ملکی جانشين صفت ملکی+اسم می‌شود و می‌تواند به تنهايی به عنوان فاعل، مفعول و ... قرار بگيرد (به همين دليل ضمير ناميده می‌شود).

    چند مثال:

    • This is my book. (اين كتاب من است.) 
      This book is mine. (اين کتاب مال من است.)

    • This is her purse. (اين کيف اوست.)
      This is hers. (اين مال اوست.)

    • Are those your pens? No, these are his. (ضمير ملکی)

     

    ضماير انعکاسی

    کلماتی که به -self و -selves ختم می‌شوند ضماير انعکاسی ناميده می‌شوند و عبارتنداز:

     

    جمع (-selves) ourselves خودمان yourselves خودتان themselves خودشان

    مفرد (-self) myself خودم yourself خودت himself خودش (مذکر) herself خودش (مؤنث) itself خودش (اشياء)

    توجه داشته باشيد که در ضماير انعکاسی عمل به فاعل جمله برمی‌گردد و در واقع مفعول همان فاعل است:

    • He cut himself. (خودش را زخمی کرد.)
       

    • You should be ashamed of yourself. (بايد از خودت خجالت بکشی.)
       

    • Help yourselves. (از خودتان پذيرايی کنيد. )
       

    • We blame ourselves.  (ما خودمان را مقصر می‌دانيم.)
       

    استفاده از ضماير انعکاسی برای تأکيد

    از ضماير انعکاسی می‌توان برای تأکيد روی يک اسم، ضمير يا عبارت اسمی استفاده کرد که در اين حالت بعد از آنها در جمله قرار می‌گيرند:

    • I can do it myself. (من خودم می‌توانم اين کار را انجام دهم.)
       

    • We can repair the roof ourselves. (ما می‌توانيم خودمان سقف را تعمير کنيم.)
       

    • The film itself wasn't very good but I liked the music.
       (خود فيلم خيلی خوب نبود ولی از موسيقی آن خوشم آمد.)

     

    ضماير ديگر

    1- ضماير اشاره‌ای، شامل: these، that، this و those.

    مثال:

    • Is this your T-shirt?

     

    2- ضماير نسبی، شامل: when ،whom ،whose ،who ،that ،which و where.

    مثال:

    • The school that I went to is in the centre of the city.

     

    3- ضماير پرسشی، شامل: when، where، why، what، who و whatever.

    مثال:

    • What time is it?

     

    4- ضماير دوطرفه، شامل each other و one another:

    مثال:

    • They love each other.

     

    5- ضماير نامعين، شامل none، nobody، nothing، someone، somebody، something،anyone، anybody، anything و no one:

    مثال:

    • Nobody knew what to do.

     

نوشته شده توسط غلامرضا آریان در پنجشنبه دوازدهم مهر ۱۳۹۷ |